W leczeniu cukrzycy dieta odgrywa ogromną rolę, pomaga opanować chorobę, uzyskać poczucie kontroli nad tym co sie dzieje z naszym ciałem oraz ustabilizować poziom glukozy we krwi. Dostarcza ona również ilość energii niezbędnej do funkcjonowania organizmu. A przez to przyczynia się do redukcji zbędnych kilogramów.
Cukrzycy typu 1 wynikającej z bezwzględnego braku insuliny nie ma możliwości utrzymania w ryzach za sprawa samej diety. Jednak przestrzeganie zasad diety jest konieczne ponieważ dzięki przestrzeganiu zaleceń dietetycznych regulacja poziomu cukru jest łatwiejsza. Pora posiłków musi być odpowiednio skoordynowana z porą wstrzyknięć insuliny, a wielkość posiłku zharmonizowana z dawką leku. Chorzy stosujący insulinoterapię powinni spożywać posiłki regularnie kilka razy dziennie. Poza trzema głównymi: śniadaniem, obiadem i kolacją, powinni jeść również przekąski, szczególne znaczenie ma mały posiłek tuż przed pójściem spać. Jedynym sposobem na wyleczenie cukrzycy typu 1 jest odtworzenie puli komórek wytwarzających i precyzyjnie dozujących insulinę.
Na rozwój cukrzycy insulinoniezależnej ma wpływ starzenie się organizmu oraz niezdrowy styl życia: dieta z dużą ilością słodyczy, tłuszczy, mała aktywność fizyczna i wiek. Nadwaga i tusza osłabiają wrażliwość komórek na insulinę i zmniejszają jej skuteczność. Natomiast otyłość zwiększa niebezpieczeństwo zachorowania na cukrzycę aż 80%. Kluczem do zapanowania nad cukrzycą wynikającą ze złego działania insuliny jest dieta. Umożliwia ona utrzymanie stałego poziomu cukru we krwi. Aby utrzymać prawidłowy poziom insuliny we krwi, chory koniecznie musi poznać swoje zapotrzebowanie energetyczne dobowe. Dietetyk lub lekarz na podstawie wywiadu przeprowadzonego z pacjentem ustala takie zapotrzebowanie. W trakcie takiego wywiadu bierze się pod uwagę wiek, płeć, aktywność fizyczną pacjenta. Aktywność fizyczna jest niezwykle ważna w leczeniu tej choroby, niemal tak samo ważna jak dieta i leki. Aby efekt terapeutyczny był możliwy aktywność musi być uprawiana regularnie. Bieganie, chodzenia, jazda na rowerze, taniec, joga. Przy wysiłku fizycznym trzeba być przygotowanym na spadki cukru. Zapobieganie gwałtownym spadkom i wzrostom cukru we krwi polega na samodzielnym oznaczaniu stężenia glukozy we krwi. Oprócz sprawdzania poziomu cukru we krwi do obowiązków chorego należy również badanie moczu, mierzenie ciśnienia, kontrola wyglądu stóp oraz masy ciała. Na profilaktykę cukrzycy składa się utrzymywanie optymalnej wagi ciała, codzienna aktywność fizyczna oraz kontrola poziomu cukru we krwi.
